مقایسه اثر آلبندازول و مبندازول در درمان آلودگی به آسکاریس وتریکوریس در انسان

چکیده زمینه: انگل‎های روده ای درایران و منطقه همدان از شیوع بالایی برخوردار هستند. به همین دلیل دستیابی به یک داروی مناسب با طیف وسیع جهت درمان افراد آلوده از اهمیت زیادی برخوردار است . هدف: این پژوهش به منظور مقایسه اثر درمانی دو داروی آلبندازول و مبندازول بر روی آسکاریس و تریکوریس و همچنین مقایسه عوارض جانبی این دو دارو انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه که به روش کارآزمایی بالینی سه سوکورانجام شد، 162 دانش آموز مقطع ابتدایی روستاهای چشین و ابرو که آلوده به آسکاریس و تریکوریس تشخیص داده شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. دانش آموزان به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدندو تحت درمان با دراوهای آلبندازول و مبندازول قرار گرفتند. پس از درمان نیز آزمایش به طور مجدد انجام شد یافته‎های به دست آمده با آزمون‎های آماری t ،کای دو و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت . یافته ها: میزان بهبودی ناشی از آلبندازول در مورد آسکاریس و تریکوریس به ترتیب 3/96 و 2/83 درصد و در مورد داروی مبندازول به ترتیب 7/98 و 100 درصد برآورد گردید که اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. شدت آلودگی در مورد انگل آسکاریس بعدازمصرف آلبندازول کاهش یافته بود و در مورد تریکوریس در تنها فردآلوده پس از مصرف آلبنداول ، تعداد تخم‎های انگل افزایش یافته بود. در 89 و 90 درصد افرادی که به ترتیب با داروهای آلبندازول و مبندازول درمان شده بودند، هیچگونه عارضه‏ای مشاهده نگردید. نتیجه‎گیری: برای تجویز آلبندازول نسبت به تجویز تک دوز 500 میلی گرم مبندازول جهت درمان آلودگی به نماتودهای روده ای ارجحیت خاصی وجود ندارد.